Δημήτριος Ίτσιος : “ Έκανα το καθήκον μου”

Κατά την διάρκεια της Μάχης των Οχυρών (6-9 Απριλίου 1941) ο Λοχίας Δημήτριος  Ίτσιος αντιμετώπισε μόνος του την πολεμική μηχανή των Ναζί, θυσιάστηκε για την πατρίδα και ήταν ο πρώτος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Γερμανούς.

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος Λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλλες, πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόια Σερρών. Κατά την διάρκεια της Μάχης των Οχυρών είχε ορισθεί ως Διοικητής του Πολυβολείου Π8 στο Οροπέδιο «ΟΜΟΡΦΟΠΛΑΓΙΑΣ».

Το χρονικό της εισβολής

Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί προσπάθησαν  να διασπάσουν τη γραμμή Μεταξά, στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, ενώ παράλληλα, έχοντας καταλάβει σχεδόν αμαχητί την Γιουγκοσλαβία, επιχείρησαν κύκλωση  των ελληνικών δυνάμεων στην Μακεδονία και εξουδετέρωση των μεραρχιών που είχαν καταλάβει, διασύροντας την ιταλική πολεμική μηχανή.

Ο Λοχίας  Ίτσιος αν και ήταν μόνο με πέντε φαντάρους δεν παραδόθηκε και οι Γερμανοί είχαν μόνο μια λύση για να τους αφοπλίσουν. Να πάνε οι ίδιοι να πάρουν τα όπλα τους. Το συγκεκριμένο πολυβολείο κάλυπτε την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών και η αποστολή του ήταν να αντέξει όσο περισσότερο  χρόνο μπορούσε.

Ο έφεδρος λοχίας άντεξε μέχρι να του τελειώσουν τα πυρομαχικά. Περίπου 38 χιλιάδες σφαίρες ανάγκασαν τους Γερμανούς να θυσιάσουν πάνω από 230 άνδρες και να χάσουν έναν αντισυνταγματάρχη, τον Έμπελινγκ. Ο Ίτσιος είχε εντολή να υποχωρήσει και αυτός, όταν κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο αλλά οι Γερμανοί τον εγκλώβισαν.

Τότε έδωσε εντολή στους  στρατιώτες να φύγουν και να τον αφήσουν μόνο του να συνεχίσει την αντίσταση. Οι άνδρες υπάκουσαν εκτός από δυο φαντάρους συντοπίτες του από το διπλανό χωριό. Οι τρεις άνδρες έμειναν για να πεθάνουν αγωνιζόμενοι αλλά ούτε οι βολές των Στούκας τους εξόντωσαν, ούτε το πυροβολικό, ούτε οι επιθέσεις των επίλεκτων χερσαίων δυνάμεων της Βέρμαχτ.

Τελικά τους νίκησε το αναπόφευκτο. Η εξάντληση δηλαδή των πυρομαχικών τους. Παραδόθηκαν όταν δεν είχαν άλλες σφαίρες. Οι Γερμανοί με προφυλάξεις τους πλησίασαν και ο επικεφαλής τους άνοιξε διάλογο με τον λοχία:

Ο διάλογος με τον Γερμανό στρατηγό Σόρνερ

Στρατηγός Σόρνερ: Που είναι ο αξιωματικός σου;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Δεν υπάρχει, εγώ είμαι επικεφαλής

Στρατηγός Σόρνερ: Εσύ;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Ναι;

Στρατηγός Σόρνερ: Συγχαρητήρια, με την αντίσταση σου ζωντάνεψες το πνεύμα των προγόνων σου

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: Έκανα το καθήκον μου

Στρατηγός Σόρνερ: Και τώρα πρέπει να κάνω και εγώ το δικό μου. Μου στοίχισες πάνω από διακόσιους άνδρες.

Απόδοση τιμών και εν ψυχρώ εκτέλεση

Ο Διοικητής διέταξε να τον εκτελέσουν. Ο Ίτσιος με απορία ρώτησε γιατί, αλλά ο Γερμανός δεν είχε άλλες απαντήσεις. Έβαλε τους άνδρες του να παρουσιάσουν όπλα. Τον τίμησε και αμέσως μετά με το όπλο του πυροβόλησε τον ηρωικό λοχία στο κεφάλι.

Τους άλλους δύο φαντάρους δεν τους πείραξε. Μετά από λίγο τους άφησε ελεύθερους και αυτοί διηγήθηκαν την ιστορία τους και τη θυσία του Ίτσιου. Μετά τον πόλεμο η γυναίκα του ξέθαψε τα οστά του και τον έθαψε στο χωριό τους που ήταν κάτω από το πολυβολείο, την Άνω Πορόια Σερρών.

Ο Λοχίας Δημήτριος  Ίτσιος παρασημοφορήθηκε, το στρατόπεδο πήρε το όνομα του και του αποδόθηκε τιμητικά από την Ελληνική πολιτεία ο βαθμός του επιλοχία. Με την ανδρεία του κέρδισε χρόνο για τους συμμαχητές του. Με τη θυσία του όμως, κέρδισε και τον Γερμανό στρατηγό, ο οποίος δεν κατάφερε να προσπεράσει τη ναζιστική χυδαιότητα.

Επιμέλεια: Παρασκευή Κωνσταντινίδου

You might also like

---

More from Ιστορία

---

Editor Picks

---